Si homo problemata pecunia habet, felix est amicam habere. Posset quoque profugo. Sed tamen, dimisso amica illius modi, pecunia, et lapsus ad amicum suum. Insanus est quomodo in oculis postea aspiciat, cum pecunia non sit quaestio. Maxime mihi perculit ut puella, saturo vultu, divitis amici semen sumpsit. Eo momento miratus sum si adhuc opus haberet amasio suo.
Abiit nuces privignus - rogat novercam suam ut sibi auxilium exoneraret! In fine tantum constat facere semel. Ha-ha-ha, ipsa deinde confessa est tata suum nunquam tam frigus trahere. Piscem hamo - iam diu volitabit!